قاعده ی اصلی برای یادگیری زبان دوم چیزی که تو کل دنیا در حال حاضر داره داره انجام میشه یادگیری به صورت natural process هست ، یعنی همون process هایی که بچه‌ها برای یادگیری زبان اول طی میکنن یعنی اول میشنوند بعد صحبت میکنند، بعد میخونن و بعد مینویسن
پس اگه بخوایم برای تدریس تئوری و روند منطقی‌ای داشته باشیم قاعدتا خواندن و نوشتن مراحل اولیه نیستند
و دلایل دیگه‌ای هم داره ، شاید مثلا یک مقدار خشک باشه و اگه بچه‌ها بخوان از اول خوندن و نوشتن باهاشون کار بشه زده بشن و به لحاظ تئوری خیلی غنی هست و به لحاظ عملی هم بسیار برای بچه‌ها مناسب تره
و هیچوقت یادمون نره که زبانه! و زبان برای برقراری زبانه
بچه ها باید اول بتونن بشنون که چی ازشون خواسته میشه یا چکار قراره انجام بدن، چی درسته و چی غلط و بعد استفاده کنن، استفاده‌های اولیه هم همونجور که گفته شد به صورت شفاهی هست تا کتبی.

انیمیشن میبینیم چون بچه ها دوباره مثل یادگیری زبان اول باید کلی ب لحاظ تئوری داده ی زبانی یا input دریافت کنن
هرچی که بیشتر این داده های زبانی رو دریافت کنن میتونن سریع تر با استفاده و آنالیز
اون داده ها شروع کنن ب ساختن ساختار و دوبار سه بار پنج بار ده بار هرچقد که بیشتر ببینن خب اون ساختارا بیشتر براشون توی ذهنشون bold (برجسته) میشه highlight(پررنگ) میشه و میتونن بعدا به راحتی استفاده کنن
مسئله ی دیگه اینه که دوبار حداقلشه
بار اول فقط بچه ها میخوان بدونن داستان چی میشه شاید به ساختارها نمیتونن اونقد دقت کنن هیجان انیمیشن هست ولی بار دوم وقتی میدونن ته داستان چی میشه توجه بیشتری ب ساختار ها استفاده از لغات استفاده از کلمات و غیره میکنن
و خب حالا اینکه انگلیسی هست و بچه ها متوجه نمیشن اینم ب این صورت نیس به لحاظ تئوری این شکلیه که تا ۹۰ درصد communication یا برقراری ارتباط و گرفتن مفهوم بصورت non-verbal و غیر زبانی هست یعنی با لحن و زبان بدن که اصطلاحا بهش cadence و body language میگن مفهوم انتقال پیدا میکنه پس بچه ها انیمیشن رو متوجه میشن حالا تئوری های دیگه ای هم هست مث ۸۹ میلیون نورون فعال برای بچه ها که حالا در صورتی که خواستین بیشتر بدونین میتونین با کارشناسان آموزش راجب این مسئله صحبت کنین.

به هیچ وجه بچه‌ها نباید توانایی ترجمه داشته باشن ، چه در دوره‌ی سنی کودکان و چه در گروه سنی نوجوانان و چه بزرگسالان هدف مااینه که اصلا ترجمه رو از این پروسه‌‌ حذف کنیم ، هرچی ترجمه سریعتر حذف بشه بچه ها به توانایی بهتری و real time processing یعنی تجزیه و تحلیل در در لحظه میرسن و ارتباط برقرار کردن communication میطلبه که بچه ها این کار رو انجام بدن، ترجمه کردن خلاف این قضیه رو نشون میده و باعث میشه که بچه ها اول به فارسی فکر کنن بعد به فارسی جواب بدن و بعد فارسی رو تبدیل به انگلیسی کنن که این زمان بره و در قالب یک برقراری ارتباط منسجم نمیگنجه پس اول چون ما باهاشون کار نمیکنیم و دلیل کار نکردن هم خدمتتون عرض شد و خانواده ها هم لطف کنن که این کار رو اصلا انجام ندن.

اصلا این سوال به لحاظ تئوری حرف درستی نیست
کامل شدن زبان غیرقابل سنجشه که چه زمانی قراره یک نفر زبان اولش کامل بشه (پنج سالگی، ده سالگی، صد سالگی…) و بعد بره سراغ زبان دوم
اتفاقا بچه هایی که قبل از سن مدرسه زبان دوم رو فرا میگیرن در تمامی قسمت هایی که توی مدرسه برای افزایش اگاهی زیان اول هست ، مثل نوشتن و خوندن، با سرعت بیشتری از بچه هایی که تنها یک زیان رو میدونن میتونن پیشرفت کنن و حتی یادگیری زبان دوم ، یادگیری زبان اول رو در مدرسه تسهیل میکنه
دقیقا برعکس این ایده‌ای هست که غالب هست.

اینم یه سوالیه که دقیقا جوابش در خودشه
تو خونه ایا کسی باهاش انگلیسی صحبت میکنه که حرف بزنه ؟
زبان برای برقراری ارتباطه خب فرزند شما با کی داره ارتباط میگیره با چی ارتباط میگیره
همینجوری اگه ما ازش به فارسی بخوایم
و بگیم که شما حرف بزنید ایا میتونه؟ ایا یک معلم زبان میتونه همینجوری خودش با خودش حرف بزنه؟ نهایتا بتونه دوتا جمله سه تا جمله بگه باید ازش سوال پرسیده بشه به انگلیسی که دلبند شما بتونه جواب بده.